28 Ocak 2013 Pazartesi

Kar, Gül, Evren

Bu hikaye Mor, kelebek, korku hikayesinin devamı niteliğindedir ve kelimeleri yine Lythrial ve nam-ı diğer adıyla Ronin arkadaşımız vermiştir. Bakalım neler çıkacak :)

Bir süredir bu ormanda yaşamasına rağmen daha önce hiç görmediği renkte bir canlı görmüştü. Hatta böyle bir şeyi işitmemişti bile. Gördüğü canlı da ona dikkatli bir şekilde bakıyordu. Ancak bir anda başını çevirip oradaki bir çiçeğe ayaklarını koyduğunu gördü. Mor rengi bu ormanda akla laneti getiren bir renkti. Böyle bir renk ormanın huzurunu kaçırıyordu. Gördüğü kelebeğin ayaklarını koyduğu çiçeğe daha yakından bakınca bu çiçeğin aslında mor bir gül olduğunun farkına vardı. Dehşete düşecek gibi oldu ancak kendini çabucak toparladı.

Bu kelebeği ömrünün sonuna kadar uzaktan izlemeye başladı ve her zaman ne kadar yalnız olduğunu gün geçtikçe anladı. Onun yalnızlığı ve gözlerindeki hüzün içini ürpertti.

İnsan denilen canlının bu kelebeği kovaladığını gördü. Ancak bir süre sonra insan mor mantarlarla kaplı ağaç köküne takılıp ağaca çarptı ve yere düştü. Daha sonra hayata morararak veda etti. Takip ettiği kelebek ise geri döndü ve uzun zaman sonra tekrar göz göze geldiler. Yüzündeki çaresizliği gördükten sonra onun yavaşca ölüme doğru gidişini izledi. Onu durdurmak için bir şeyler yapamadan o kelebek çoktan yerde yatan çocuğun ağzına girmişti bile.

İşte o anda evrendeki bu adaletsizliği sorgulamaya başladı. Yaşamasının bir amacı var mıydı? Varsa neydi? Neden mor bu kadar kötü gözle bakılan bir renkti? Yoksa böyle kotü şeylerin yaşanmasının tek sebebi bir günah keçisinin mi aranmasıydı? Bu gibi düşüncelerle boğuşurken birden garip bir hisse kapıldı. Kanatlarına tane tane yağan karın farkında vardı ve çok şaşırdı. Kış gelmemişti ancak kar yağıyordu.

Bulunduğu ormanın her yerinin morluklarla kaplı olduğunu görünce az daha kafayı yiyordu. Bir başkası olsaydı şimdiye korkudan ölmüştü. Uzakta bir şey uçuşuyordu ve gözü ona takıldı. Bu beş dakika önce ölen kelebeğin ta kendisiydi. Şok üstüne şok yerken kendinden geçti ve gözleri kararmaya başladı. Artık hiçbir şey göremez olmuştu. Mor toprağın üzerine düştü...

Hiç yorum yok: