Dünya, insan, elveda

Gecenin gece olmaktan bıktığı, güneşin doğmamak için binbir türlü bahane ürettiği bir günde, sokaklarda aç aç dolaşan hayvanların ve hayvan misali bir köşeye sinmiş insanların, yaşamaya dair zerre hevesi olmadan, zaman geçsin diye saniyeleri birer birer sayıp ölüme yavaş yavaş yaklaşmanın sevinciyle ve aslında korkunç hüznüyle hayatlarını sürdürmesinin objektif bir bakış açısından çıkmış değersiz yorumları bu cümleler. Tasviri imkansız bir çaresizliğin gereksiz bir kişi tarafından, berbat bir akşamüstü vakti, arkasında anlamsızca iz bırakma çabasının belki de içten içe öldükten sonraki hayata duyduğu şüpheden kaynaklanan zaman geçirme amaçlı cümleleri bunlar. Yalnız bir insanın intihar etmeden önce bu gelip geçici dünyaya bıraktığı, her ne kadar gereksiz de olsa bırakmak istediği bir kağıt parçasının üzerindeki mürekkep darbelerinden oluşan son bir çığırış, son bir yıpranış. Arkasında elveda diyeceği hiç kimse olmadan ve bunun bilincinde olan belki de tüm canlı kırıntılarının son sözcükleri bunlar. Aynı zamanda daha fazla söyleyecek sözü kalmamış bir ruhun, bedenden çıkmadan önceki son çırpınışının kağıt üzerinde vuku bulmuş ifadeleri. Elveda fani dünya.